reklam alanı
II. Dönem Tanzimat Edebiyatı (1876-1896)
Tanzimat 2. Dönem Edebiyatının Özellikleri:
1876’da İkinci Meşrutiyet’in ilânıyla
birlikte Tanzimat edebiyatının ikinci dönemi başlar. Bu dönemde, ilk dönemden
farklı bir edebiyat anlayışı gelişir.
1)
Recaizâde Mahmut Ekrem, Abdülhak Hâmit Tarhan, Samipaşazâde Sezaî, Nabizâde
Nazım, Muallim Naci bu dönemin önemli edebi şahsiyetleridir. “Sanat,
sanat içindir.” anlayışını benimsemişlerdir.
2)
“Okunmak için yazılan tiyatro eserlerinde” dil süslü bir nitelik gösterir.
Bilhassa Abdülhak Hâmit Tarhan, tiyatro eserlerini, “oynanmak için değil,
okunmak için” yazdığını söylemiştir. Manzum tiyatro da görülür.
3)
Şiire, “Her şey şiirin konusu olabilir.” ilkesini getirmişlerdir.
Özellikle “varlık, yokluk, aşk, doğa” gibi soyut ve somut konular işlenmiştir.
Dil daha süslü bir nitelik gösterir. “Göz için değil, kulak için kafiye”
anlayışı benimsenir. Sanatlı söyleyişe önem verilir. Batı edebiyatından alınan
kimi nazım türleri de kullanılır.
4)
Bu dönemde gazetecilik geriler. Buna karşılık dergicilik gelişir ve mizah
dergileri çoğalır.
 |
Tanzimat 2. Dönem Edebiyatının Özellikleri:
|
5)
Bu dönem sanatçıları realizmden etkilendikleri için gözleme önem vermişlerdir.
Bu nedenle olağanüstü olaylar ve kişiler yerine; roman ve hikâyelerde anlatılan
her şeyin gerçek ya da gerçeğe uygun olmasına dikkat edilmiştir. Roman ve
özellikle küçük hikâye türü gelişmiştir.
6)
Bu dönemde genellikle ağır bir dil kullanılmıştır.
0 yorum:
Yorum Gönder